اثر فوتوترمالی، حالت اصلی عمل در کاربرد های فعلی لیزر بالینی است.به طور مستقیم بافت را در طول جذب گرم می کند.. گرما همچنین از طریق آرامش حرارتی به بافت های اطراف هدایت می شود و به بافت های مجاور هدایت نمی شود. گرما بافت های نزدیک به سطح را تبخیر می کند یا از بین می برد.سرعت برداشتن بافت بستگی به غلظت انرژی لیزر در بافت داردهرچه قدرت لیزر بالاتر باشد، آب سریع تر تبخیر می شود و بافت از بین می رود.و حداقل آسیب حرارتی بافت را سریعتر از بافت اطراف زیر هدایت حرارتی حذف می کند، که تضمین می کند که اثر انعقادی محدود به طول جذب لیزر است.
به طور کلی، پس از اولین تشعشع لیزر، حباب های سفید روی سطح پوست ظاهر می شوند. این تغییر نشان می دهد که آب در سلول ها تبخیر شده است و باقی مانده های پروتئین خشک را باقی می گذارد.وقتي که اين زباله ها با آب نمکي شسته بشنپوست دارای ظاهر زرد رنگ است و این ویژگی ها در پوست ضخیم مانند اطراف دهان بیشتر قابل مشاهده است.کاهش قابل توجهی در مناطق نازک پوست مانند پلک های بالا بدون زرد شدن آشکار بافت وجود دارد.پس از سه یا چند تشعشع، برخی از مواد غیر طبیعی پروتئین های خشک شده زرد قهوه ای دیده می شوند. این مواد نشان دهنده کلاژن غیر طبیعی لایه شبکیه پوست هستند.و بعد از آن ظاهر خواهد شدکاربون و انتشار گرما منجر به زوال بافت می شود.